Bisschop Barron over de Verrijzenis van Jezus De verrijzenis van Jezus uit de dood is het meest belangrijke feit uit het christendom. Als Jezus niet uit de dood is opgestaan, dan kunnen ik en andere bisschoppen, priesters en andere christelijke bedienaars wel een ander baantje zoeken,
En alle christenen zouden een ander geloof moeten aannemen. Sint Paulus zei: als Christus niet is verrezen, dan is je geloof niets waard, en dan zijn wij de meest beklagenswaardige mensen van allemaal. Er is werkelijk geen derde mogelijkheid.
Want als Jezus niet uit de dood is opgestaan, dan is dit alles een grote leugen en grap. Als hij wel uit de doden is verrezen, dan is Hij wie Hij zegt dat Hij is. En dan moet Hij het absolute centrum van ons leven worden.
C.S. Lewis had hier gelijk in: er is geen realistische derde optie. Zoals: “Ik denk niet dat Hij uit de doden is verrezen, maar Hij is een geweldige morele leraar. Nee, nee, als Hij niet is verrezen uit de dood, dan is het christendom bedrog. Zo centraal staat het.
Nu we gezien hebben hoe belangrijk de feitelijkheid van de verrijzenis is, welke lessen kunnen we er dan nu uit halen? Er zijn er natuurlijk wel duizend, maar ik haal er vandaag maar drie uit. Dus hier is de eerste les: Het gaat niet om deze wereld!
Ik wil voorzichtig zijn, omdat ik niet bedoel dat deze wereld slecht is, ik bedoel niet dat we er ons niet om moeten bekommeren, wat ik bedoel is dat de wereld van onze normale ervaringen, oftewel de wereld van de onmiddellijke algemene ervaring, de wereld, zo je wil, van het moderne secularisme,
Want wij zijn de eerste cultuur in de mensengeschiedenis, die grotendeels een seculier wereldbeeld aanneemt. Er is alleen maar deze wereld, en dat is alles. De opstanding zegt ons onomwonden, dat deze wereld, ook al is hij goed, niet de uiteindelijke horizon is van wat de werkelijkheid is.
Het vertelt ons, zoals de Bijbel het stelt, dat God werk maakt van het creëren van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Hij wil deze wereld verheffen en omvormen. En de opstanding is er de beste aanwijzing voor dat dit waar is.
Ik zal je iets zeggen, waarvan ik denk dat het overduidelijk waar is. Ik denk dat Jean-Paul Sartre en zijn collega’s, de existentialisten, het helemaal bij het rechte eind hebben wanneer zij zeggen: als God niet bestaat, dan is het leven absurd. Dat is waar, dat is waar.
Ik bedoel, we kunnen wel van dingen genieten, hier en daar, in deze voorbijgaande wereld. Maar laten we ervoor uitkomen, als er geen God is, dan gaan we allemaal dood en blijven in onze graven en dat is einde verhaal. Dan is het leven in feite absurd.
Wat ik ook voor elkaar zal krijgen, dat zal uiteindelijk verdwijnen, ik zal geleidelijk verdwijnen en ieder die mij ooit gekend heeft ook. Wat heeft het voor zin? Een moreel goed mens zijn is belangrijk, ja, oké, maar als iemand pijn lijdt en doodgaat en ik daar niets aan doe,
Zal de wereld daar met uiterste onverschilligheid naar kijken, en we zullen uiteindelijk allemaal verdwijnen en de wereld ook. Wie maakt er zich druk om? Het punt hier is, dat als je een compleet seculier wereldbeeld aanhangt, dan is het leven in feite betekenisloos.
De verrijzenis van Jezus uit de doden is daarom een enorm belangrijk teken. Een enorm krachtig teken. Dat er iets anders gaande is. Dat God bezig is met iets wat onze gewone ervaringen overstijgt. Hier is tweede voorname les vanuit de opstanding: Tirannen, jullie tijd is voorbij!
Bedenk eens wat dat betekende voor de eerste christenen. Jezus, hun vriend en meester, is ter dood gebracht door Rome’s macht, in samenzwering met bepaalde Joodse leiders. Het kruis was hét grote teken van de tirannie, het gezag, de macht van Rome.
Zo van: als jij ons in de weg gaat staan, dan doen wij dit bij jou. Het kruis is bedoeld om afschuw te wekken. Daarom lieten ze het publiek zien. Denk aan Spartacus en collegae langs de Via Appia. Of in Jezus’ geval. Ze kruisigden Hem net naast de poort van de stad Jeruzalem,
Zodat niemand Hem kon missen. Ik heb nog zeer recent gelezen, dat het Kruis waarschijnlijk 3 meter hoog zou zijn. Weet je, omdat ze wilden dat het gezien werd. Het was het teken van de tirannieke macht van Rome. Dus, wanneer God Jezus uit de doden doet verrijzen,
Wat zegt dat dan aan de eerste christenen? Het zegt: ‘Nee, Caesars macht is niet beslissend, hij is niet de uiterste gezaghebbende. Zijn tirannie wordt feitelijk geoordeeld. Gods liefde is groter dan alles wat er in de wereld te vinden is. Bekijk nu hoe christenen dit inzicht heel creatief hebben gebruikt
Met heel krachtig effect door de eeuwen heen. Het beste recente voorbeeld is Johannes Paulus II in Polen. Ik denk aan de scène in 1979 op het Overwinningsplein in Warschau. Hij preekt er het Evangelie, preekt over God, mensenrechten en de verrijzenis, en de Poolse regering, communistisch, staat vlak achter hem.
En achter hen staat symbolisch de gehele troepenmacht van de Sovjetunie. Het enige wat Johannes Paulus had, hij had geen wapens, hij had geen leger, geen tanks, maar precies naast hem was dit gigantische kruis. Snap je, het kruis is altijd een bespotting van tirannen geweest.
Het is een manier om tegen tirannen te zeggen, dat we niet bang van ze zijn. Het ergste dat jullie ons kunnen aandoen, God heeft daar meer macht over. En Johannes Paulus, net als alle andere grote christelijke, sociale activisten door de eeuwen heen, kende de kracht van het kruis.
Daarom moeten we het niet privé maken. De huidige seculiere maatschappij wil dat we het kruis privé houden. Het is ons kleine symbool van onze vreemde hobby, die christendom heet. Nee, nee, het kruis is bedoeld, zoals het 2000 jaar geleden al was,
Om publiekelijk te worden opgezet. Het moet in het publieke gezichtsveld staan. En wij christenen moeten dat blijven doen. Want de tirannen moeten weten, dat hun tijd voorbij is. Hier is een derde les die ik uit de opstanding trek: De weg van de hoop wordt er voor iedereen opengesteld.
Waarom zeg ik dat? Bedenk dan dat het kruis de reis is van de Zoon van God, helemaal tot aan de grens van de Godverlatenheid. De Vader zond de Zoon de wereld in, helemaal tot aan de dood, en Paulus zegt zelfs de dood aan het kruis, wat de verschrikkelijkste manier was
Die ze zich konden indenken waarop iemand kon sterven. Het punt is, dat de Zoon zo ver weg is gezonden, tot aan de grenzen van het menselijk lijden. Ja zelfs tot aan het punt van Godverlatenheid. Dus wanneer Jezus aan het Kruis zegt: “God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?”
Wat heeft dat nu voor zin? De zin ervan is dat Hij zo ver weg is gezonden om iedereen op te halen, ieder die ver van God af is geraakt, wordt nu binnengehaald door de Zoon. Dus, als je zo hard je kunt wegrent van de Vader, waar ren je dan heen?
Je rent de armen van de Zoon in. Dat betekent het. Het uitstrekken van de Trinitaire Personen. En wanneer bij de opstanding, wanneer de Zoon in de Geest terugkeert bij de Vader, dan keert Hij terug, in ieder geval in principe, terwijl Hij de hele wereld verzamelt.
En daarom wordt de weg van de hoop opengesteld voor iedereen. Wanneer mensen de neiging hebben te zeggen, en ik hoor dat veel in mijn pastorale dienstwerk: ‘God zou mij nooit kunnen vergeven voor wat ik gedaan heb, ik ben zo slecht geweest, doe maar geen moeite voor mij,
Vader, God kan mij nooit vergeven.’ Nee, God is helemaal naar buiten getreden. Hij is naar iedere donkere hoek van de menselijke ervaring gegaan, zodat Hij de hele wereld tot Zich terug kon trekken. En daarom is de verrijzenis een teken van hoop. Dus, de eerste les: trancendentie, het leven bestaat uit meer dan
Datgene wat je kunt zien. Tweede les: de tirannen sidderen in de aanwezigheid van het kruis. Derde les: er is hoop voor iedereen. Er is hoop zelfs voor de meest hopelozen. Laat de macht van de verrijzenis in je eigen hart resoneren en maak het bekend aan een wereld die erop wacht.
#Bishop #Barron #Resurrection #Jesus
No comment yet, add your voice below!